Τετάρτη 17 Σεπτεμβρίου 2014

"ΣΑΩ" του Γιώργου Κορδέλλα

Το πρώτο μυθιστόρημα του σκηνοθέτη και στιχουργού Γιώργου Κορδέλλα με τίτλο "ΣΑΩ'' εξαντλήθηκε, επανακυκλοφορεί  και ΄΄ταξιδεύει΄΄

Την Δευτέρα 22 Σεπτεμβρίου
Ο "Σύλλογος Φίλων Δημοτικής Βιβλιοθήκης Κοζάνης" οργανώνει παρουσίαση του βιβλίου στο Δημοτικό Ωδείο στις 20:00

Σύνοψη

Ένας ζωγράφος αφηγείται στην εικοσάχρονη κόρη του, την ύπαρξη της οποίας αγνοούσε, μια παράξενη ιστορία που ήταν η αφορμή να γνωρίσει τη μάνα της.

 Μια ερωτική περιπέτεια, με στοιχεία αστυνομικής πλοκής και μυστηρίου ανάμεσα στην επιφαινόμενη αλήθεια και την επιστημονική φανταστική συνομωσιολογία με μυθολογικές αναγωγές και μυστικιστικές νύξεις.

Αποσπάσματα από το βιβλίο



΄΄Υπάρχει μια μαγική διάσταση σε κάποια συμβάντα της ζωής μας, το ’χω σκεφτεί πολλές φορές· γιατί, αυτό το ραβδάκι της νεράιδας που όταν μας αγγίζει σκορπάει αστράκια γύρω του, υπήρξε γενναιόδωρο με μένα. Γι’ αυτό και πάντα είχα τη αίσθηση ότι χρωστάω στη ζωή· γι’ αυτό και πάντα προσπαθώ να είμαι κι εγώ γενναιόδωρος με τους άλλους.

 Οι άνθρωποι είμαστε εγωιστικά όντα, ο φόβος να δώσουμε και να δοθούμε μας κάνει αδύναμους. Η μικρότητά μας είναι αυτή που μας φθείρει. Το μεγαλύτερο αμάρτημα του ανθρώπου, για μένα, είναι η αχαριστία.

 «Κάνε το καλό και ρίχ’ το στο γιαλό», λέει μια σοφή ελληνική παροιμία. Κι ο γιαλός είναι πιο γενναιόδωρος απ’ τους ανθρώπους. ''

''Η λέξη "θεός", στα ελληνικά, προέρχεται από το ρήμα "θέω", που σημαίνει "τρέχω, πλέω, πετώ". Θεοί, αρχικά, ήταν εκείνοι που είχαν αυτές τις ιδιότητες. Αιθερικοί ταξιδευτές, δηλαδή, που καμία σχέση δεν είχαν με τον μεταφυσικό Θεό των Εβραίων. 

Η απόδοση του Γιαχβέ στα ελληνικά με τη λέξη "Θεός" δημιούργησε μεγάλη σύγχυση και θόλωσε τα νερά της Φιλοσοφίας, παρά της θεολογική προσέγγιση που διακρίνει τον όρο, ταυτίζοντάς τον με τον Λόγο''



΄΄Ανέβηκα σκυφτός την κρηπίδα, με τα αυτιά τεντωμένα, φροντίζοντας να καλύπτομαι πίσω από τις εξωτερικές κολώνες. Δεν ακουγόταν παρά ο μονότονος ήχος του σκοινιού που χτυπούσε στον σιδερένιο ιστό της σημαίας. 

Την είδα στο κέντρο του σηκού, να στέκεται ακίνητη. Ήταν δύσκολο να πλησιάσω. Το τμήμα αυτό του Παρθενώνα είναι ανοιχτό, κατεστραμένο από τον βομβαρδισμό του Μοροζίνι, δεν υπάρχουν αναστηλωμένοι τοίχοι, παρά μιά-δυό κολώνες της ανατολικής πρόστασης. Περίμενα κρυμμένος, προσηλωμένος στην ακίνητη φιγούρα. 

Καθώς χάραζε, το ανάγλυφο των μαρμάρων είχε αρχίσει να γίνεται πιο αισθητό. Κοίταξα ψηλά, τις πληγωμένες αιχμές των ραβδώσεων να καταλήγουν στα κιονόκρανα και στο μαυρισμένο επιστύλιο κι ένιωθα τα βλέφαρά μου να βαραίνουν.
Παρέμενε ακίνητη, σαν Καρυάτιδα· αλλά αρτιμελής και χωρίς κάνιστρο στο κεφάλι...΄΄


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου