«Ο Φυλλακούδιας» της Αντιγόνης Χαραλάμπους

Μια συναρπαστική και βασισμένη σε πραγματικά γεγονότα ιστορία ενός αγωνιστή της Ε.Ο.Κ.Α

 Μέσα από το «Φυλλακούδια» αρχίζει μια απίστευτη αλλά αληθινή ηρωική ιστορία ζωής και θανάτου ενός ακόμη έφηβου αγωνιστή της Ε.Ο.Κ.Α. (Εθνική Οργάνωση Κυπρίων Αγωνιστών 1955-1959), που αγωνίστηκε ενάντια στη βρετανική αποικιοκρατία διεκδικώντας  Ελευθερία, Αυτοδιάθεση και Ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα.

Ο νεαρός Αντρέας, παθιασμένος με τον αγώνα για απελευθέρωση και σφόδρα ερωτευμένος με την Αντρούλα, συλλαμβάνεται από τα βρετανικά στρατεύματα στις 5 Ιανουαρίου 1956, σε ηλικία μόλις δεκαεπτά ετών, γιατί είχε στην κατοχή του χειροβομβίδα και καταδικάζεται σε δώδεκα χρόνια φυλάκιση. 

Του είναι αδύνατο να αποδεχτεί τη φυλάκιση και τη στέρηση της ελευθερίας του.

Η αγάπη για την πατρίδα και ο έρωτάς του για την Αντρούλα τον πεισμώνουν και ατσαλώνουν τη θέλησή του για ζωή και ελευθερία.

Η απόδραση γίνεται ο μοναδικός του σκοπός. Άραγε θα τα καταφέρει…;

Πρώτη παρουσίαση: 14 Αυγούστου στον τόπο του ήρωα του βιβλίο στο χωριό Κάθηκας Κύπρου

΄΄Το βιβλίο μου βασίζεται στην πραγματική περιπέτεια του πατέρα μου και αγωνιστή της Ε.Ο.Κ.Α. Α΄ Αντρέα Χαραλάμπους (Φυλλακούδια).

Από μικρή άκουγα τον πατέρα μου να αφηγείται σε φίλους και συγγενείς μερικά γεγονότα της ζωής του από τη δράση του στην Ε.Ο.Κ.Α. Τα άκουγα σαν παραμύθι. 

Όταν μεγάλωσα αρκετά πια άρχισα να αντιλαμβάνομαι ότι δεν ήταν παρά η πραγματική του δράση και ήταν μόνο δεκαεπτά χρονών.

Είναι τόσο ακέραιος χαρακτήρας, καλός πατέρας, σύζυγος και οικογενειάρχης που ο απέραντος θαυμασμός και η αγάπη μου στο άτομο του με παρότρυνε να γράψω την ιστορία του ώστε να μείνει ως παράδειγμα θάρρους και αυτοσκοπού στις επόμενες γενεές.
Το βιβλίο μου το έγραψα με μεγάλη αγάπη, αφιερωμένο στον πατέρα μου μετά από την λεπτομερή αφήγηση του και τα πρωτότυπα γραπτά του.΄΄

                                                                                                                Χαραλάμπους Αντιγόνη

Απόσπασμα από το βιβλίο

''Το πολυπόθητο Σάββατο έφτασε, ήταν δύο Ιουνίου. Η πρώτη ηλιαχτίδα που φάνηκε στο παραθυράκι του κελιού μου με βρήκε στο κρεβάτι να την περιμένω με μεγάλη ανυπομονησία και πολλές ελπίδες για την καινούρια μέρα που έφερνε. 

Ήμουν έτοιμος, πανέτοιμος γεμάτος αγωνία και δεν το κρύβω και φόβο μαζί τον οποίο φρόντιζα να παραμερίζω επιτυχώς. Σηκώθηκα, τεντώθηκα και φόρεσα τα ρούχα της γυμναστικής, ένα κοντό παντελονάκι και ένα χακί κοντομάνικο πουκάμισο. 

Μετά την πρωινή μας γυμναστική φόρεσα από πάνω τα ρούχα της φυλακής και τα άρβυλα μου. Βρήκα το Αντώνη, τον συγκατάδικο μου, που εργαζόμασταν μαζί στο ξυλουργείο και του είπα το σχέδιο μου. Φυσικά και θα αντιδρούσε, όπως όλοι, φοβόταν την βαριά ποινή που θα μας έβαζαν εάν μας τσάκωναν. 

Το περίμενα, αλλά έπρεπε να με βοηθήσει. Βάλθηκα να τον πείσω με χίλια δυο επιχειρήματα όπως ότι εγώ ήμουν βαρυποινίτης, καταδικασμένος σε δώδεκα χρόνια φυλάκιση και έπρεπε οπωσδήποτε να βγω για να βοηθήσω στον αγώνα ενώ αυτός ήταν καταδικασμένος μόνο σε ενάμισι χρόνο για το αδίκημα της οχλαγωγίας. Αυτός σύντομα θα έβγαινε, εγώ τι θα έκανα, θα καθόμουν να περιμένω ένα θαύμα; Τελικά συμφώνησε, άκουσε με προσοχή τις οδηγίες μου και τον ευχαρίστησα ικανοποιημένος.

Κατευθυνθήκαμε προς το ξυλουργείο και αρχίσαμε να καθαρίζουμε. 

Ένας άλλος υπεύθυνος, εκτός από τον Βαριάνο, ο κύριος Γεώργιος Λυκούργος, πολιτικός κατάδικος από την Λάρνακα, όταν μας είδε, άρχισε να γελά και να σχολιάζει δυνατά το πόσο περίεργο του φάνηκε που καθαρίζαμε το μαγαζί χωρίς να μαλώνουμε και να διαμαρτυρόμαστε. 

Η απάντηση μου, όταν υπάρχει καλή θέληση τα πάντα γίνονται, δεν του άφησε περιθώρια για περεταίρω σχολιασμό. Καθαρίσαμε τα φυλλακούδια, τα βάλαμε σε δύο βαρέλια και περιμέναμε να έρθει το αμάξι. 

Στον Αντώνη είχα δείξει από πριν που ήταν τα ‘φύκια’ και ποια θα ήταν η χρήση τους. Περιμέναμε το μεγάλο αμάξι ώστε να ανέβαινα στην καρότσα με τα υπόλοιπα σκουπίδια και όταν σε κάποια στιγμή, που σίγουρα θα μας δινόταν η ευκαιρία, ο φρουρός δεν θα μας κοιτούσε, θα του έγνεφα να με σκεπάσει με τα ‘φύκια’.

Προσευχόμουν στην Παναγία να με βοηθήσει και ήταν τόσο δυνατή η πίστη μου που πίστευα ότι εάν με πυροβολούσαν οι σφαίρες θα με διαπερνούσαν. Επιτέλους το αμάξι έφτασε, ήταν το μεγάλο. Ο αμαξάρης άφησε στα παιδιά στο σιδηρουργείο κόκκαλα από πόδια βοδιών για να τα κάνουν κομπολόγια, κρυφά εννοείται, απλά για να ασχολούνται με κάτι που τους δίνει ευχαρίστηση. 

Εγώ παρακολουθούσα με κομμένη την ανάσα και η καρδιά μου κτυπούσε τόσο δυνατά που νόμιζα ότι θα λιποθυμούσα. Εκείνη τη στιγμή άκουσα τον Πιττίνα, κοινό κατάδικο, να καλεί τον αμαξάρη, τον Χασάνη, για καφέ. Ο Χασάνης αποδέχτηκε τον καφέ ευχαρίστως, αλλά ο Τόφας, δικός μας κι αυτός, διαμαρτυρήθηκε λέγοντας του: 

-Ρε Χασάνη, έννα πετάξουμε εμείς τα φυλλακούδια τζαι εσύ έννα μείνεις να πίνεις τον καφέ σου;

Αυτό δεν με βόλευε καθόλου, ο Χασάνης έπρεπε να αργήσει, να μας δώσει χρόνο, αλλά δεν μπορούσα εκείνη τη στιγμή να εξηγήσω στον Τόφα το σχέδιο μου. Τότε έτρεξα στον Χασάνη και του είπα να πιει τον καφέ του με ησυχία και θα βάζαμε εμείς τα σκουπίδια στο αμάξι.΄΄

 Σύντομο Βιογραφικό Σημείωμα

Η Αντιγόνη Χαραλάμπους γεννήθηκε στη Λεμεσό της Κύπρου. Τελείωσε το Λανίτειο Λύκειο Α΄ και στη συνέχεια σπούδασε Γραφικές Τέχνες στο Frederick University, όπου αποφοίτησε με δίπλωμα του University of Whales.

Εργάστηκε 11 χρόνια στην Τράπεζα Κύπρου αλλά το πάθος της για την Ιταλική γλώσσα, κουλτούρα και πολιτισμό, την ώθησε στην οικειοθελή αφυπηρέτησή της και στις σπουδές της με απόκτηση του πτυχίου της από τη Φιλοσοφική Σχολή του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης στο κλάδο της Ιταλικής γλώσσας και Φιλολογίας.

Πλέον, ζει μόνιμα στη Θεσσαλονίκη με το σύζυγο και τα τρία παιδιά της και έχει αφοσιωθεί στη διδασκαλία της Ιταλικής γλώσσας.

Το βιβλίο «Ο Φυλλακούδιας» είναι το πρώτο της βιβλίο.

Πληροφορίες:

Εκδόσεις ΓΕΡΜΑΝΟΣ

Τηλ: 2310221169

E-mail: info@germanos-publications.gr  

www.germanos-publications.gr